Ο μικρός Ζαχαρίας ήταν πολύ κακός στα μαθηματικά.
Οι γονείς του είχαν δοκιμάσει τα πάντα .. Δάσκαλους, ειδικούς ψυχολόγους, ηλεκτρονικά βοηθήματα, φροντιστήρια, τα πάντα.
Με λίγα λόγια, ότι μπορούσαν να σκεφτούν για να τον βοηθήσουν στα μαθηματικά.
Τελικά, σαν τελευταία προσπάθεια, το έγραψαν στο πιο αυστηρό καθολικό σχολείο της περιοχής.
Μετά τη πρώτη μέρα, ο μικρός Ζαχαρίας γύρισε στο σπίτι με το πρόσωπο συνοφρυωμένο και σοβαρό, και χωρίς ούτε καν να φιλήσει τη μητέρα του, πήγε κατ' ευθείαν στο δωμάτιό του και άρχισε να διαβάζει!
Παντού βιβλία και τετράδια ανοιγμένα πάνω στο γραφείο του κι αυτός πεσμένος με τα μούτρα στο διάβασμα, πράγμα πρωτοφανές γι' αυτόν.
Η μητέρα του δε μπορούσε να το πιστέψει.
Τον φώναξε κατέβει να φάει και προς μεγάλη της έκπληξη, πριν καλά καλά τελειώσει, γύρισε πίσω στο δωμάτιό του και ξανάρχισε το διάβασμα, αντί να την αράξει μπροστά από τη τηλεόραση όπως έκανε μέχρι τότε.
Αυτή ήταν η ρουτίνα από εκεί κι εμπρός και η μητέρα του άρχισε να ανησυχεί.
Προσπάθησε, με κάθε τρόπο, να καταλάβει ποια ήταν η αιτία της αλλαγής.
Στο τέλος του εξαμήνου, ο μικρός Ζαχαρίας έφερε στο σπίτι τον έλεγχο .. τον ακούμπησε στο τραπέζι, ανέβηκε στο δωμάτιό του κι έπεσε πάλι με τα μούτρα στο διάβασμα.
Η μητέρα του, με μεγάλη αγωνία και περιέργεια τον άνοιξε και .. προς μεγάλη της έκπληξη είδε ένα μεγάλο 10 στα μαθηματικά!
Μη μπορώντας πλέον να συγκρατήσει τη περιέργειά της, τρέχει στο δωμάτιό του και τον ρωτά:
«Γιέ μου, τι συμβαίνει; Είναι οι καλόγριες που είναι αυστηρές, οι παπάδες, τι;»
Ο Ζαχαρίας κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.
«Ε!, λοιπόν», συνεχίζει αυτή, «είναι τα βιβλία, η πειθαρχία, η υποδομή, οι στολές; ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ;»
Ο μικρός Ζαχαρίας κοιτάζει τη μητέρα του και λέει:
«Να, την πρώτη μέρα, όταν είδα αυτόν τον «τύπο» καρφωμένο στο σημείο της πρόσθεσης, κατάλαβα ότι σ' αυτό το σχολείο δεν αστειεύονται»!!!!!
Οι γονείς του είχαν δοκιμάσει τα πάντα .. Δάσκαλους, ειδικούς ψυχολόγους, ηλεκτρονικά βοηθήματα, φροντιστήρια, τα πάντα.
Με λίγα λόγια, ότι μπορούσαν να σκεφτούν για να τον βοηθήσουν στα μαθηματικά.
Τελικά, σαν τελευταία προσπάθεια, το έγραψαν στο πιο αυστηρό καθολικό σχολείο της περιοχής.
Μετά τη πρώτη μέρα, ο μικρός Ζαχαρίας γύρισε στο σπίτι με το πρόσωπο συνοφρυωμένο και σοβαρό, και χωρίς ούτε καν να φιλήσει τη μητέρα του, πήγε κατ' ευθείαν στο δωμάτιό του και άρχισε να διαβάζει!
Παντού βιβλία και τετράδια ανοιγμένα πάνω στο γραφείο του κι αυτός πεσμένος με τα μούτρα στο διάβασμα, πράγμα πρωτοφανές γι' αυτόν.
Η μητέρα του δε μπορούσε να το πιστέψει.
Τον φώναξε κατέβει να φάει και προς μεγάλη της έκπληξη, πριν καλά καλά τελειώσει, γύρισε πίσω στο δωμάτιό του και ξανάρχισε το διάβασμα, αντί να την αράξει μπροστά από τη τηλεόραση όπως έκανε μέχρι τότε.
Αυτή ήταν η ρουτίνα από εκεί κι εμπρός και η μητέρα του άρχισε να ανησυχεί.
Προσπάθησε, με κάθε τρόπο, να καταλάβει ποια ήταν η αιτία της αλλαγής.
Στο τέλος του εξαμήνου, ο μικρός Ζαχαρίας έφερε στο σπίτι τον έλεγχο .. τον ακούμπησε στο τραπέζι, ανέβηκε στο δωμάτιό του κι έπεσε πάλι με τα μούτρα στο διάβασμα.
Η μητέρα του, με μεγάλη αγωνία και περιέργεια τον άνοιξε και .. προς μεγάλη της έκπληξη είδε ένα μεγάλο 10 στα μαθηματικά!
Μη μπορώντας πλέον να συγκρατήσει τη περιέργειά της, τρέχει στο δωμάτιό του και τον ρωτά:
«Γιέ μου, τι συμβαίνει; Είναι οι καλόγριες που είναι αυστηρές, οι παπάδες, τι;»
Ο Ζαχαρίας κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.
«Ε!, λοιπόν», συνεχίζει αυτή, «είναι τα βιβλία, η πειθαρχία, η υποδομή, οι στολές; ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ;»
Ο μικρός Ζαχαρίας κοιτάζει τη μητέρα του και λέει:
«Να, την πρώτη μέρα, όταν είδα αυτόν τον «τύπο» καρφωμένο στο σημείο της πρόσθεσης, κατάλαβα ότι σ' αυτό το σχολείο δεν αστειεύονται»!!!!!
